Προβολή της ταινίας "Pina: Μια ταινία για την Pina Bausch"

Προβολή της ταινίας "Pina: Μια ταινία για την Pina Bausch" την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2011 στο στέκι της Ομάδας Καλλιτεχνών Πλατείας Συντάγματος στην Τσαμαδού 15 μετά τις 20.00.

Ο γνωστός σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς παρουσιάζει μια ταινία για τη ζωή και το έργο της μεγάλης Γερμανίδας χορογράφου Πίνα Μπάους, που πέθανε το καλοκαίρι του 2009. Το φιλμ προβλήθηκε επίσης στο 61^ο φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου.

Ο Βέντερς παρασύρει τον θεατή σε ένα μαγευτικό ταξίδι ανακάλυψης σε μία νέα διάσταση: κατευθείαν πάνω στη σκηνή με τη θρυλική χορογράφο, αλλά και έξω από το θέατρο, στην πόλη του Βούπερταλ, στο μέρος που για 35 χρόνια ήταν το κέντρο δημιουργικότητας της Πίνα Μπάους.

Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στο Wuppertal σε τρεις φάσεις: το φθινόπωρο του 2009, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2010. Στην πρώτη φάση, τα "Café Müller", "Le Sacre du printemps" και "Vollmond" παρουσιάστηκαν live στη σκηνή του Wuppertal Opera House, κάποια μπροστά σε κοινό, και μαγνητοσκοπήθηκαν πλήρως. Το πιεστικό πρόγραμμα περιοδείας του Tanztheater έδωσε μόνο αυτή τη δυνατότητα στους συντελεστές για γυρίσματα. Σε συνδυασμό με την περιπλοκότητα του 3D, η πρόκληση ήταν μεγαλύτερη εξαιτίας της ζωντανής παρουσίασης των χορογραφιών, μιας και δεν μπορούσαν να διακοπούν ή να επαναληφθούν.

Στη δεύτερη φάση της κινηματογράφησης, οι συντελεστές μαγνητοσκόπησαν το "Kontakthof", άλλο ένα κομμάτι της δουλειάς της Πίνα Μπάους, αυτή τη φορά χωρίς ζωντανό κοινό. Τα γυρίσματα έγιναν με τρεις διαφορετικούς τρόπους, όπως συνήθιζε κι η Μπάους: με τους χορευτές του Wuppertal Tanztheater, με άντρες και γυναίκες ηλικίας μεταξύ 65 και 80 ετών, και με νέους ηλικίας 14 ετών και άνω. Για τις σόλο εμφανίσεις τους, οι χορευτές άφησαν τον περιορισμένο χώρο της σκηνής και τις εκτέλεσαν σε δημόσιους χώρους και βιομηχανικά τοπία.

Ο Βιμ Βέντερς είχε εντυπωσιαστεί και συγκινηθεί όταν, το 1985, παρακολούθησε για πρώτη φορά το "CaféMüller" της χορογράφου Πίνα Μπάους από το Tanztheater Wuppertal στη Βενετία. Από τη συνάντηση αυτών των δύο καλλιτεχνών δημιουργήθηκε μια μακρόχρονη φιλία και, με το πέρασμα των χρόνων, το σχέδιο για μια ταινία από κοινού. Ωστόσο, η δημιουργία αυτής της ταινίας δεν ευδοκίμησε για μεγάλο διάστημα, εξαιτίας των περιορισμένων δυνατοτήτων: ο Βέντερς αισθανόταν ότι δεν είχε βρει τον τρόπο να απεικονίσει επαρκώς τη μοναδική τέχνη της κίνησης της μεγάλης χορογράφου, τις χειρονομίες, τον λόγο και τη μουσική. Με τα χρόνια το κινηματογραφικό αυτό project μετατράπηκε σε φιλικό τελετουργικό, με τους δύο καλλιτέχνες να το υπενθυμίζουν συνεχώς ο ένας στον άλλον.

Η καθοριστική στιγμή ήρθε για τον Βέντερς, όταν το συγκρότημα των U2 παρουσίασε στις Κάνες σε 3D προβολή τη συναυλία τους "U2-3D". Ο Βέντερς το κατάλαβε αμέσως: "Με το 3D η ταινία μας θα ήταν εφικτό να γίνει! Μόνο με αυτόν τον τρόπο, ενσωματώνοντας τη διάσταση του χώρου, θα μπορούσα να τολμήσω να μεταφέρω το Tanztheater της Μπάους στην κατάλληλη μορφή στη μεγάλη οθόνη." Έτσι ξεκίνησε να διερευνά συστηματικά τη νέα γενιά του digital 3D cinema και το 2008, μαζί με την Πίνα Μπάους, άρχισαν να σκέφτονται την πραγματοποίηση του κινηματογραφικού τους ονείρου. Με τη συμβολή του Βέντερς, η Μπάους επέλεξε από το ρεπερτόριό της τα "Café Müller", "Le Sacre du printemps", "Vollmond" και "Kontakthof".